-
1 παρά-θεσις
παρά-θεσις, ἡ, 1) das Daneben- od. Dabeisetzen; ὀνομάτων, Pol. 3, 36, 3; Ggstz von κρᾶσις, D. L. 7, 151 aus Chrysipp.; der Zusatz, Sp. – Auch das Danebengesetztsein, die Nachbarschaft, τῆς πόλεως, Pol. 24, 5, vgl. 2, 17, 3, öfter; – das Danebenstellen, um zu vergleichen, die Vergleichung, καὶ σύγκρισις, Pol. 16, 29, 5; ἐκ παραϑέσεως, 3, 62, 11, öfter. – Bei Plut. Symp. 2, 4 eine Art des Ringens in der Palästra. – Bei den Gramm. das Nebeneinanderstellen, im Ggstz der eigentlichen Zusammensetzung, σύνϑεσις, oft in den Scholl.; Ggstz von ἕνωσις, S. Emp. adv. geom. 61. – 2) das Vorgesetzte, das vorgesetzte Gericht; Pol. 31, 4, 5; Ath. XIV, 664 c. – 3) das schriftliche Anführen, die Auseinandersetzung, Denkschrift, Sp.; bes. Anführen von Beweisstellen, Citaten; übh. Vorrath, Niederlage, αἱ εἰς τὰ στρατόπεδα παραϑέσεις Pol. 2, 15, 3, καὶ ϑησαυροί 26, 7, 7; Folgde; – αἱ τῶν φίλων παραϑέσεις, die Vorstellungen, der Rath, Pol. 9, 22, 10, vgl. 26, 1; Empfehlung, Sp.
-
2 θησαυρός
θησαυρός, οῦ, ὁ (s. prec. entry; Hes., Hdt.+; loanw. in rabb.; τὴν θ. TestSol 13:2 C).① a place where someth. is kept for safekeeping, repository (Theoph. Ant. 2, 35 [p. 188, 16])ⓐ of repositories for material thingsα. treasure box or chest (cp. X., An. 5, 4, 27; Diod S 17, 71, 1; PTebt 6, 27; PAmh 41, 8; En 97:9; Jos., Ant. 9, 163) Mt 2:11.β. storehouse, storeroom (Appian, Fgm. 6; PRyl 231, 8; PFay 122, 4; POxy 101, 29; Am 8:5; Pr 8:21) Mt 13:52 (with ἐκβάλλειν ἐκ τοῦ θ. cp. Arrian, Cyneg. 34, 1 ἐμβάλλειν ἐς τὸν θ.).ⓑ of repositories for transcendent things (TestAsh 1:9) of the heart as the treasury for heavenly possessions θ. τῆς καρδίας Lk 6:45; cp. Mt 12:35 (on ἀγαθὸς θ. s. Dt 28:12).—GKaminski, JDAI 106, ’91, 63–181 (ins); s. SEG XLI, 1846.② that which is stored up, treasure Mt 6:21; Lk 12:34 (cp. Just., A I, 15, 16).ⓐ of material things (TestSol C 10, 21 al.; Diod S 17, 71, 1) Mt 6:19; 13:44 (for θ. buried in the ground: Maximus Tyr. 15, 5h; Artem. 2, 58; Philostrat., Vi. Apoll. 6, 39 p. 250, 4ff; JDerrett, Law in the NT, ’70, 1–16). The treasures of Egypt Hb 11:26.ⓑ of transcendent things (Iren. 4, 26, 1 [Harv. II 235, 9]; on θ. that is dug up in metaph. sense cp. Philemo Com. 169 Κ. ἐὰν γυνὴ γυναικὶ κατʼ ἰδίαν ὁμιλεῖ, μεγάλων κακῶν θησαυρὸς ἐξορύσσεται. Metaph. use also bγ end)α. of the treasures in heaven Mt 6:20. θ. ἀνέκλειπτος ἐν τ. οὐρανοῖς Lk 12:33. θησαυρὸν ἔχειν ἐν οὐρανῷ have treasure in heaven the treasure is, in effect, deposited there and becomes available to people after death Mt 19:21; Mk 10:21; Lk 18:22.—WPesch, Biblica 41, ’60, 356–78 (Mt 6:19–21; Lk 12:33f).β. θησαυροὶ σκοτεινοί treasures lying in darkness B 11:4 (Is 45:3).γ. of the gospel and its glory 2 Cor 4:7. Of Christ: ἐν ᾧ εἰσιν πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ γνώσεως ἀπόκρυφοι in whom all the treasures of wisdom and knowledge lie hidden Col 2:3 (ἐν θησαυροῖς σοφίας Sir 1:25; cp. X., Mem. 1, 6, 14; 4, 2, 9 θησαυροὶ σοφίας; Pla., Phileb. 15e; Diod S 9, 10, 3 κάλλιστος θ.; Himerius, Or. [Ecl.] 3, 20 θ. ἀθάνατος of the possession of virtue; Pr 2:3ff; Philo, Congr. Erud. Gr. 127).—B. 777; BHHW III 1686. DELG. M-M. EDNT. TW. -
3 σοφία
σοφία, ας, ἡ (s. σοφίζω, σοφός; Hom., Pre–Socr. et al.; LXX, TestSol; TestJob 37:6; Test12patr, JosAs; AscIs 3:23; AssMos Fgm. e; EpArist, Philo, Joseph., Just.,Tat., Ath.)① the capacity to understand and function accordingly, wisdom.ⓐ natural wisdom that belongs to this world σοφία Αἰγυπτίων (Synes., Provid. 1, 1 p. 89a; Jos., Ant. 2, 286; cp. Tat. 31, 1 πάσης βαρβάρου σοφίας ἀρχηγόν [of Moses]) Ac 7:22 (on the subj. s. Philo, Vita Mos. 1, 20ff; Schürer II 350). In contrast to God’s wisdom and the wisdom that comes fr. God ἡ σοφία τῶν σοφῶν 1 Cor 1:19 (Is 29:14). ἡ σοφία τοῦ κόσμου (τούτου) vs. 20; 3:19. σοφία τοῦ αἰῶνος τούτου 2:6b. ἀνθρωπίνη σοφία 2:13. ς. ἀνθρώπων vs. 5. Cp. 1:21b, 22; 2:1. σοφία λόγου cleverness in speaking 1:17. On ἐν πειθοῖς σοφίας λόγοις 2:4 see πειθός. σοφία σαρκική 2 Cor 1:12. ς. ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης Js 3:15 (cp. ς. as ironical referent for dissident teaching: ἡ παμποίκιλος ς. [τῆς] Περατικῆς αἱρέσεως Hippol., Ref. 5, 17, 1).—An advantage that is given to certain persons (like strength and riches, Just., D. 102, 6) 1 Cl 13:1 (Jer 9:22); 32:4; 38:2. So perh. also 39:6 (Job 4:21); but s. bα.ⓑ transcendent wisdomα. wisdom that God imparts to those who are close to God. Solomon (3 Km 5:9; Pr 1:2; Jos., Ant. 8, 168 ς. τοῦ Σ; AssMos Fgm. e [Denis p. 65]; Orig., C. Cels. 3, 45, 9) Mt 12:42; Lk 11:31; Stephen Ac 6:10; Paul 2 Pt 3:15; Pol 3:2; to those believers who are called to account for their faith Lk 21:15. The gift of unveiling secrets (2 Km 14:20; Da 1:17; 2:30. Oenomaus in Eus., PE 5, 27, 1 ἡ σοφία is necessary for the proper use of the oracles) Ac 7:10; Rv 13:18; 17:9. τὸν δεσπότην τὸν δόντα μοι τὴν σοφίαν τοῦ γράψαι τὴν ἱστορίαν ταύτην the Lord, who gave me the wisdom to write this account GJs 25:1. Good judgment in the face of human and specif. Christian demands (practical) wisdom Ac 6:3; Col 4:5; Js 1:5; 3:13, 17 (for the view that ς. in Js 1:5; 3:17=πνεῦμα s. WBieder, TZ 5, ’49, 111). The apostle teaches people ἐν πάσῃ σοφίᾳ Col 1:28, and Christians are to do the same among themselves 3:16 (ἐν πάσῃ ς. also Eph 1:8; Col 1:9).—W. φρόνησις (q.v. 2) Eph 1:8. W. ἀποκάλυψις vs. 17. W. σύνεσις (Jos., Ant. 8, 49): σοφία καὶ σύνεσις πνευματική Col 1:9. σοφία, σύνεσις, ἐπιστήμη, γνῶσις (cp. Philo, Gig. 27) B 2:3; 21:5. σοφία καὶ νοῦς τῶν κρυφίων αὐτοῦ wisdom and understanding of his (i.e. the Lord’s) secrets 6:10.—As a spiritual gift the λόγος σοφίας (cp. Just., D. 121, 2) stands beside the λόγος γνώσεως 1 Cor 12:8 (s. γνῶσις 1 and cp. Aesopica 213, 1 P.: Τύχη ἐχαρίσατο αὐτῷ λόγον σοφίας). Paul differentiates betw. his preaching to unbelievers and immature Christians and σοφίαν λαλεῖν ἐν τοῖς τελείοις 2:6a; the latter he also calls λαλεῖν θεοῦ σοφίαν ἐν μυστηρίῳ set forth the wisdom that comes fr. God as a mystery vs. 7 (WBaird, Interpretation 13, ’59, 425–32).—The false teachers of Colossae consider that their convictions are σοφία Col 2:23.—JdeFinance, La σοφία chez St. Paul: RSR 25, ’35, 385–417.β. wisdom of Christ and of Godא. Christ: of Jesus as a boy (s. ἡλικία 1b) Lk 2:40, 52. Of him as an adult Mt 13:54; Mk 6:2. Of the exalted Christ ἐν ᾧ εἰσιν πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ γνώσεως Col 2:3.—Rv 5:12. By metonymy Χρ. Ἰ., ὸ̔ς ἐγενήθη σοφία ἡμῖν ἀπὸ θεοῦ Christ Jesus, who has become a source of wisdom from God for us 1 Cor 1:30. This last makes a transition toב. wisdom of God (Diog. L. 1, 28 σοφίᾳ πρῶτον εἶναι τὸν θεόν; Theoph. Ant. I, 6 [p. 70, 18] ς. τοῦ θεοῦ): revealed in his creation and rule of the world 1 Cor 1:21a, or in the measures intended to bring salvation to the believers Ro 11:33 (here w. γνῶσις; cp. TestJob 37:6 of God’s depth of wisdom); Eph 3:10; Hv 1, 3, 4 (w. πρόνοια).—Rv 7:12; 1 Cl 18:6 (Ps 50:8); B 16:9 (cp. δικαίωμα 1). Christ is called θεοῦ σοφία the embodiment of the wisdom of God 1 Cor 1:24 (cp. א above; Just., D. 61, 3 ὁ λόγος τῆς σοφίας; Diog. L. 9, 50 Protagoras is called Σοφία.—Lucian in Peregr. 11 speaks ironically of the θαυμαστὴ σοφία τῶν Χριστιανῶν. Orig., C. Cels. 6, 44, 27 τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ ὄντι δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ καὶ ς.)—UWilckens, Weisheit u. Torheit ( 1 Cor 1 and 2), ’59; FChrist, Jesus Sophia (synopt.) ’70.② personified wisdom, Wisdom (Ael. Aristid. 45, 17 K. as a mediator betw. Sarapis and humans; perh.=Isis; AHöfler, D. Sarapishymnus des Ael. Aristid. ’35, 50 and 53f; the name of an aeon Iren. 1, 2, 3 [Harv. I 16, 5]; s. also Did., Gen, 213, 12). In connection w. Pr 1:23–33: 1 Cl 57:3 (λέγει ἡ πανάρετος σοφία), 5 (=Pr 1:29); 58:1. On ἐδικαιώθη ἡ σοφία κτλ. Mt 11:19; Lk 7:35 cp. δικαιόω 2bα and Ps.-Pla., Eryx. 6, 394d ἡ σοφία καὶ τὰ ἔργα τὸ ἀπὸ ταύτης=wisdom and her fruits. ἡ σοφία τοῦ θεοῦ εἶπεν Lk 11:49 introduces a statement made by ‘wisdom’ (‘wisdom’ is variously explained in this connection; on the one hand, it is said to refer to the OT, or to an apocryphal book by this title [s. 3 below]; on the other hand, Jesus is thought of as proclaiming a decree of divine wisdom, or Lk is thinking of wisdom that Jesus has communicated to them at an earlier time).③ a book titled ‘The Wisdom of God’, s. 2.—EBréhier, Les idées philosophiques et religieuses de Philon d’Alexandrie 1907, 115ff; JMeinhold, Die Weisheit Israels 1908; GHoennicke, RE XXI 1908, 64ff; HWindisch, Die göttl. Weisheit der Juden u. die paulin. Christologie: Heinrici Festschr. 1914, 220 ff; PHeinisch, Die persönl. Weisheit des ATs in religionsgesch. Beleuchtung2 1923; Bousset, Rel.3 343ff; FFerrari, Il Progresso religioso 8, 1928, 241–53; MTechert, La notion de la Sagesse dans les trois prem. siècles: Archiv. f. Gesch. d. Philos. n.s. 32, 1930, 1–27; WKnox, St. Paul and the Church of the Gentiles ’39, 55–89; BRigaux, NTS 4, ’57/58, esp. 252–57 (Qumran); HConzelmann, Pls. u. die Weisheit, NTS 12, ’66, 231–44; MSuggs, Wisdom, Christology, and Law in Mt, ’70. Other lit. in Schürer III/1, 198–212.—BGladigow, Sophia und Kosmos, Untersuchungen zur frühgeschichte von σοφό und σοφίη ’65.—DELG s.v. σοφό. M-M. EDNT. TW. Sv. -
4 θεῖος
θεῖος (A), α, ον: late [dialect] Ep. [full] θέειος Procl.H.2.16; [full] θεήϊος Bion Fr.15.9; late [dialect] Aeol. [full] θήϊος Epigr.Gr.989.4 ([place name] Balbilla); [dialect] Lacon. [full] σεῖος (v. infr. 1.3): [comp] Comp. and [comp] Sup. θειότερος, -ότατος, freq. in Pl., Phdr. 279a, Mx. 244d, al.: ([etym.] θεός):1 of or from the gods, divine,γένος Il.6.180
;ὀμφή 2.41
; Ὄνειρος ib.22;ἐπιπνοίαις A.Supp. 577
, cf. Pl.R. 499c; ; (lyr.); νόσος ib. 185 (lyr.) (but θ. νόσος, of a dust-storm, Id.Ant. 421);κίνδυνοι And.1.139
; θ. τινὶ μοίρᾳ by divine intervention, X.HG7.5.10;θ. τύχῃ γεγονώς Hdt.1.126
;θ. τύχῃ χρεώμενος Id.3.139
; θ. κἀπόνῳ τύχῃ, of an easy death, S.OC 1585;ἐκ θ. τύχης Id.Ph. 1326
;ἔμαθε ὡς θ. εἴη τὸ πρῆγμα Hdt.6.69
;ὁ θ. νόμος Th.3.82
; φύσις θ. SIG1125.8 ([place name] Eleusis), cf. 2 Ep.Pet.1.4; appointed of God,βασιλῆες Od.4.691
; σκῆπτρον given by God, S.Ph. 139 (lyr.); v. infr. 2.2 belonging or sacred to a god, holy, ἀγών, χορός, Il.7.298, Od. 8.264; under divine protection, πύργος, δόμος, Il.21.526, Od.4.43; of heralds and bards, Il.4.192, Od.4.17, al.; so perh., of kings, ib. 691.3 morethan human, of heroes,Ὀδυσσεύς Il.2.335
, al., Cratin. 144.4 (lyr.);θ. ἀνήρ Pi.P.6.38
, A.Ag. 1548 (lyr.), Pl.R. 331e, Men. 99d (esp. at Sparta ([dialect] Lacon. σεῖος), Arist.EN 1145a29; ὦ θεῖε (in the mouth of a Spartan) Pl.Lg. 626c);μετὰ σοῦ τῆς θείας κεφαλῆς Id.Phdr. 234d
, cf. Them.Or.9.128a, Lib.Or.19.66.b of things, excellent,θεῖον ποτόν Od.2.341
, 9.205;ἁλὸς θείοιο Il.9.214
; θ. πρήγματα marvellous things, Hdt.2.66;ἐν τοῖσι θειότατον Id.7.137
.4 = Lat. divinus (or sacer), Imperial, διατάξεις prob. in BGU473.5 ( 200 A.D.), etc.; (iv A.D.); θ. ὅρκος oath by the Emperor, POxy.83.6 (iv A.D.), etc.; θειότατος, of living Emperors, Inscr.Prien.105.22 (9 B.C.), etc.b = Lat. divus, of deified Emperors, θ. Σεβαστός Edict.Claud. ap.J.AJ19.5.3, cf.Inscr.Perg. 283 (iii A.D.), Lyd.Mag.2.3.II as Subst., θεῖον, τό, the Divinity, Hdt.1.32,3.108, al., A.Ch. 958 (lyr.);τοῦ θ. χάριν Th.5.70
; ἡμαρτηκότα εἰς τὸ θ. Pl.Phdr. 242c.2 in an abstract sense, divinity, κεκοινώνηκε.. τοῦ θ. ib. 246d; ἢ μόνον μετέχει τοῦ θ..., ἢ μάλιστα [ἄνθρωπος] Arist.PA 656a8, etc.; κατὰ θεῖον or κατά τι θ., Aen.Gaz.Thphr.p.37 B., p.4 B.3 θεῖα, τά, the acts of the gods, course of providence, S.Ph. 452, etc.;τὰ θ. θνητοὺς ὄντας εὐπετῶς φέρειν S.Fr. 585
;τὰ θ. μὴ φαύλως φέρειν Ar.Av. 961
.b matters of religion, ἔρρει τὰ θ. religion is no more, S.OT 910 (lyr.), cf. OC 1537, X.Cyr.8.8.2, etc.c inquiries concerning the divine, Pl.Sph. 232c; τὰ φανερὰ τῶν θείων, i.e. the heavenly bodies, Arist.Metaph. 1026a18, cf. GA 731b24, Ph. 196a33 ([comp] Sup.), EN 1141b1.III Adv. θείως by divine providence,θ. πως X.Cyr.4.2.1
, etc.; θειοτέρως by special providence, Hdt.1.122; μᾶλλόν τι καὶ -ότερον ib. 174.------------------------------------θεῖος (B), ὁ,A one's father's or mother's brother, uncle, E.IT 930, Ar. Nu. 124, And.1.18, 117, Pl.Chrm. 154b, Men.5 D., etc.; ὁ πρὸς μητρὸς θ. Is.5.10;πρὸς πατρός Ph.2.172
. (Cf. τήθη.) -
5 σκοτεινός
σκοτεινός, ή, όν (σκότος; Aeschyl. et al.; Cebes 10, 1; Cornutus 17, p. 29, 14; UPZ 78, 19 [159 B.C.] εἰς σκοτινὸν τόπον; LXX; En, TestSol; Jos., Bell. 1, 77, Ant. 2, 344; Just., D. 17, 3; Mel., P. 24, 164 and 169.—W-H. σκοτινός as En 22:2) dark opp. φωτεινός (cp. X., Mem. 3, 10, 1; 4, 3, 4; Plut., Mor. 610e; 953c; En 22:2): Mt 6:23; Lk 11:34, 36 (cp. TestBenj 4:2 σκοτεινὸς ὀφθαλμός; Damasc., Vi. Isid. 92 τὸ σκ. τῶν ὀφθαλμῶν). Opp. φανερός obscure B 8:7. νεφέλη σκ. dark cloud GJs 19:2 (cp. Ex 19:16 νεφέλη γνοφώδης; s. also φωτεινός). θησαυροὶ σκ. treasures that lie in darkness 11:4 (Is 45:3). [καὶ σκότει]ν̣ο̣ῦ̣ [τόπου] AcPl Ha 3, 19. Of color ἔνδυμα a dark garment ApcPt 6:21.—DELG s.v. σκότος. M-M. TW. -
6 ἀόρατος
ἀόρατος, ον (s. ὁράω; Isocr., et al.; LXX, pseudepigr.; Philo, Joseph.; apolog. exc. Mel.) pert. to not being subject to being seen, unseen, invisible, of God (Diod S 2, 21, 7; Cornutus 5 p. 5, 3; Maximus Tyr. 2, 10a; 11, 9d; PGM 5, 123; 12, 265; 13, 71; Herm. Wr. 11, 22; 14, 3; Philo, Op. Mundi 69, Mos. 2, 65, Spec. Leg. 1, 18; 20; 46 al.; Jos., Bell. 7, 346; SibOr Fgm. 1, 8; Ar.; Tat. 4, 1; Ath. HDaxer, Ro 1:18–2:20 im Verh. z. spätjüd. Lehrauffassung, diss. Rostock 1914, 11. Cp. Ltzm., Hdb. on Ro 1:20 [lit.]; FBoll, Studien über Claud. Ptolem. 1894, 68; RBultmann, ZNW 29, 1930, 169–92; EFascher, Deus invisibilis: Marb. Theol. Studien ’31, 41–77) Col 1:15; 1 Ti 1:17; Hb 11:27; 2 Cl 20:5; PtK 2 p. 13, 24; Dg 7:2. Of divine attributes δύναμις (cp. Philo, Somn. 2, 291) Hv 1, 3, 4; 3, 3, 5. τὰ ἀ. τοῦ θεοῦ God’s invisible attributes Ro 1:20. Of Christ, who is described as ἀ. ἐπίσκοπος IMg 3:2 or as ὁ ἀ., ὁ διʼ ἡμᾶς ὁρατός IPol 3:2. τὰ ἀ. the invisible world (opp. τὰ ὁρατά the visible world, as in Philo, Congr. Erud. Gr. 25; Tat. 5, 1) Col 1:16; ITr 5:2; IRo 5:3; IPol 2:2. ἄρχοντες ὁρατοὶ καὶ ἀ. rulers visible and invisible ISm 6:1. θησαυροὶ ἀ. B 11:4 (Is 45:3). ψυχή (Philo, Virt. 57, 172) Dg 6:4. θεοσέβεια ibid.—M-M. TW.
См. также в других словарях:
Ελλάδα - Κοινωνία και Οικονομία (Αρχαιότητα) — ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΑΡΧΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Η οικονομία στην Aρχαϊκή περίοδο Στον τομέα της οικονομίας, στην Aρχαϊκή περίοδο, σημειώθηκε μια σημαντική πρόοδος σε σχέση με τη Γεωμετρική περίοδο. Κατά τη διάρκεια της Γεωμετρικής… … Dictionary of Greek
ακρόπολη — Οχυρή θέση, συνήθως ύψωμα (λόφος), που στην Ελλάδα και την ηπειρωτική και τα νησιά αλλά και στη δυτική Μικρά Ασία, στην Κάτω Ιταλία και στη Σικελία, από τους πανάρχαιους χρόνους, το χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι των γύρω συνοικισμών ως καταφύγιο σε … Dictionary of Greek
Δελφοί — Ορεινή κωμόπολη (υψόμ. 580 μ., 2.373 κάτ.) στην πρώην επαρχία Παρνασσίδος του νομού Φωκίδος. Βρίσκεται στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού, 21 χλμ. ΝΑ της Άμφισσας. Αποτελεί έδρα του ομώνυμου δήμου. Ο σημερινός οικισμός διαδέχτηκε τον παλαιότερο… … Dictionary of Greek
Σινά — Χερσόνησος της Αιγύπτου, που βρίσκεται μεταξύ των κόλπων του Σουέζ και της Άκαμπα. Έχει έκταση 65 000 τ. χλμ. και στο μεγαλύτερο μέρος της είναι άνυδρη και άγονη. Ολόκληρο το νότιο τμήμα της αποτελείται από ένα κρυσταλλοπαγή ορεινό όγκο, που… … Dictionary of Greek
ВАТОПЕД — [греч. ῾Ιερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, Βατοπεδίου; Βατοπαίδιον, Βατοπέδιον], во имя Благовещения Пресв. Богородицы общежительный муж. мон рь; расположен на берегу небольшой бухты, находящейся примерно посередине сев. вост. побережья п ова Афон… … Православная энциклопедия
АФОН — [Св. Гора; греч. ̀ρδβλθυοτεΑθως, ̀λδβλθυοτεΑγιον ̀ρδβλθυοτεΟρος], крупнейшее в мире средоточие правосл. монашества, расположенное в Греции на п ове Айон Орос (Св. Гора, Афонский п ов). Находится под церковной юрисдикцией К польского Патриархата.… … Православная энциклопедия
Αθήνα — Πρωτεύουσα της Ελλάδας, από τις 18 Σεπτεμβρίου 1834, και του νομού Αττικής, το μεγαλύτερο πνευματικό, βιομηχανικό και οικονομικόεπιχειρησιακό κέντρο της χώρας. Βρίσκεται σε Β πλάτος 37° 58’ 20,1’’ και μήκος 23° 42’ 58,815’’ Α του Γκρίνουιτς. Στην … Dictionary of Greek
Κόρινθος — Πόλη (υψόμ. 10 μ., 29.787 κάτ.) και πρωτεύουσα του νομού Κορινθίας. Βρίσκεται στον μυχό του Κορινθιακού κόλπου, στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών, σε απόσταση 84 χλμ. από την Αθήνα. Αποτελεί έδρα του δήμου Κορινθίων. Ιδρύθηκε το 1858, όταν… … Dictionary of Greek
Μεξικό — Κράτος του νότιου τμήματος της Βόρειας Αμερικής. Συνορεύει στα Β με τις ΗΠΑ και στα Ν με την Μπελίζ και τη Γουατεμάλα. Βρέχεται στα Δ από τον Ειρηνικό ωκεανό και στα Α από τον κόλπο του Μεξικού.O ποταμός Pίο Γκράντε αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο… … Dictionary of Greek
Μουσείο, Αρχαιολογικό Δελφών — Το Μουσείο των Δελφών, που στεγάζει μία από τις πλουσιότερες συλλογές έργων της αρχαίας ελληνικής τέχνης, χτίστηκε την πρώτη δεκαετία του 20ού αι., από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή, με χρήματα του ελληνικού δημοσίου και την αρωγή του εθνικού… … Dictionary of Greek
δήλος — Μικρό (μέγιστο μήκος 6 χλμ., μέγιστο πλάτος 1,3 χλμ.) άγονο νησί, που βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο των Κυκλάδων (6 μίλια από τη Μύκονο). Ο παράλιος ομώνυμος οικισμός (14 κάτ., υπάλληλοι της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας) υπάγεται διοικητικά στον δήμο… … Dictionary of Greek
